Bajkowy plagiat! Różne nazwy, ale te same historie w baśniach różnych narodów.

Nasza kultura jest interesująca i różnorodna. Od najmłodszych lat dzieci czytają bajki, legendy i historie będące dziedzictwem światowej kultury. Najbardziej imponujące jest to, że bajki różnych kultur wykorzystują podobne motywy. Główni bohaterowie mogą mieć różne imiona, szczegóły historii mogą się różnić, ale podstawowa idea pozostaje podobna. Powstaje pytanie, czy bajki można uznać za plagiat, bo zdecydowanie nie sposób stwierdzić, która kultura jest pomysłodawcą. Teraz lepiej powiedzieć, że bajkowe motywy są globalnym dziedzictwem, które ma różne interpretacje w różnych kulturach i narodach. Poza tym niektórzy autorzy, tacy jak bracia Grimm, wykorzystali epizody ludowe i bohaterów do stworzenia własnych historii. Dlatego dalsze interpretacje baśni Grimmów nie mogą być traktowane jako plagiat, gdyż opierają się na tematyce ludowej. Jednak nawet jeśli podobieństwa w bajkach nie można traktować jako plagiatu, interesujące jest zbadanie najpopularniejszych historii i najpowszechniejszych bohaterów w różnych kulturach i porównanie ich.

Jaś i Małgosia ”braci Grimm wykorzystuje wyobrażenie o złej kobiecie, która żyła w głębokich lasach i zjadała dzieci. Siostra i brat, których nienawidziła macocha, zostali wysłani do lasu, gdzie mogli umrzeć z głodu i zostali złapani przez złą kobietę, która zjadała dzieci. Dzieciom udało się przechytrzyć czarownicę i przeżyć. Kiedy wrócili do domu, zmarła ich macocha i żyli długo i szczęśliwie z ojcem. Bracia Grimm byli niemieckimi pisarzami, więc jest to niemiecka wersja opowieści. Wersja rosyjska nosi tytuł „Baba Jaga”. Opowieść przedstawia historię biednej dziewczyny, która została wysłana przez swoją nikczemną macochę do swojej teściowej, aby pożyczyła igłę i nitkę do uszycia koszuli. Kiedy dziewczyna dociera do domu teściowej w głębokim lesie, okazuje się, że jest złą Babą Jagą, która chce zjeść dziewczynę. Kiedy dziewczyna w końcu uciekła przed złośliwą Babą-Jagą, jej ojciec zdał sobie sprawę, że jego żona jest podła i rozwiódł się z nią. Potem dziewczyna żyła spokojnie ze swoim ojcem. Podobną historię przedstawia członek Towarzystwa Folklorystycznego Joseph Jacobs, który napisał „Johnnie and Grizzle”. Jacobs urodził się w Australii, ale opublikował jego historie w USA w książka „European Folk and Fairy Tales”. Johnnie i Grizzle byli dziećmi biednego rolnika, który z trudem wiązał koniec z końcem. Wysłał swoje dzieci do lasu, ponieważ nie mógł znieść widoku ich głodujących. W lesie dzieci znalazły dom wiedźmy, która chciała je zjeść i też udało im się uciec. Kiedy w końcu wrócili do domu, ich ojciec zarobił fortunę i zaczął odpowiedzialnie szukać swoich dzieci. W ten sposób żyli szczęśliwie w dobrobycie. Indyjska wersja tej samej opowieści nosi tytuł „Kadar i kanibale”. Jego francuska wersja nosi tytuł „The Little Thumb” (Le Petit Poucet). Porusza również temat porzucania dzieci w lesie. Kultura portugalska ma również podobną opowieść zatytułowaną „Dwoje dzieci i czarownica”. Jest więc jasne, że główni bohaterowie mają różne imiona, mogą żyć w innym środowisku, które lepiej oddaje specyfikę danej kultury, ale historie wykorzystują ten sam pomysł i temat.

„Kopciuszek” to jedna z innych popularnych bajek, które są reprezentowane w wielu kulturach. Historia opowiada o pięknej, ale biednej dziewczynie wychowanej przez macochę. Kiedy cała rodzina przygotowywała się do balu króla, Kopciuszek nie został zaproszony. A była tak biedna, że ​​nie miała nawet sukienki na taką okazję. Na szczęście miła wróżka pojawiła się niespodziewanie i pomogła Kopciuszkowi. Dziewczynce zapewniono sukienkę, buty i powóz, aby dostać się do pałacu. Tam zakochał się w niej książę. Jednak gdy zegar wybił dwunastą, musiała opuścić to urocze miejsce, ponieważ cała magia się skończyła, a jej wspaniały strój miał zamienić się w jej zwykłe stare ubrania. Jednak kiedy rzuciła się do ucieczki, zgubiła but. Książę znalazł jej but i zaczął szukać dziewczyny o najmniejszych stopach. Jedyną dziewczyną w całej krainie, która potrafiła wcisnąć stopę w but, była Kopciuszek. Kiedy książę ją znalazł, pobrali się i żyli długo i szczęśliwie. Rosyjska Kopciuszek nazywa się Zolushka. Opowieść o Kopciuszku z Appalachów nazywa się Ashpet, a jej głównej bohaterce pomaga mały ptaszek. Afroamerykanin Cinderella nazywa się Chinye. Ta dziewczyna spotkała ducha, który dał jej wiedzę, gdzie znaleźć pieniądze. Gdy dziewczyna znalazła fortunę, wydała te pieniądze, aby pomóc swojej społeczności. Koreańska wersja Kopciuszka nazywa się Pigling. Imię Kopciuszka w opowieści to Pear Blossom, ale jej macocha zaniedbała ją i wezwała Pigling. Francuska wersja tej historii nazywa się Pernette.

Bajkowe fakty są niesamowite! Na przykład można znaleźć ponad 365 wersji opowieści o Kopciuszku. W rzeczywistości każda historia jest opowiadana dzieciom przez rodziców na różne sposoby. Każdy rodzic ma tendencję do dodawania szczegółów, które przyciągają i bawią jego dziecko. W ten sposób pojawiają się tysiące różnych wersji tych samych opowieści. Kiedy porusza się tutaj kwestię plagiatu, możemy powiedzieć, że nie ma miejsca na plagiat, ponieważ jest to dziedzictwo ludu. Niektóre firmy wydawnicze posiadają prawa autorskie do niektórych wersji opowiadań. Jednak generalnie pomysł i temat, który stoi za każdą z historii, nie należą do nikogo. To własność ludu.

Z radością możemy stwierdzić, że nierozsądne jest obwinianie bajek za plagiat. Na zawsze pozostaną naszymi ulubionymi czarującymi historiami, które będą opowiadane z pokolenia na pokolenie.